Różnice między księgowością pełną a uproszczoną

Wybór odpowiedniej formy księgowości nie jest prosty. I o ile przepisy z góry regulują te kwestie w przypadku dużych firm, o tyle właściciele mniejszych przedsiębiorstw mogą sami zdecydować, w jaki sposób chcą rozliczać swoją działalność. Ci pierwsi są zobowiązani do prowadzenia księgowości pełnej. Ci drudzy natomiast mogą wybierać między księgowością pełną a uproszczoną. Jak sama nazwa wskazuje, księgowość uproszczona jest mniej skomplikowana i rozbudowana od księgowości pełnej, niemniej jej prowadzenie również wymaga znajomości przepisów.

Jakie są różnice między księgowością pełną a uproszczoną?

Księgowość pełna to rozbudowana forma rozliczenia, która bazuje na prowadzeniu ksiąg rachunkowych. Do nich zalicza się księgę główną, księgi pomocnicze, dzienniki, zestawienia sald i obrotów oraz inwentarz, czyli wykazy aktywów i pasywów. Zgodnie z przepisami rozliczenie w formie księgowości pełnej jest obowiązkiem:

• spółek osobowych, których przychody ze sprzedaży przekraczają 2 mln euro,
• spółek handlowych,
• banków i innych instytucji finansowych,
• jednostek samorządowych, takich jak np. gminy i powiaty,
• przedstawicieli zagranicznych firm.

Ze względu na zawiłość regulacji i przepisów prowadzenie księgowości pełnej najczęściej zleca się wyspecjalizowanym biurom księgowym. Inaczej jest w przypadku księgowości uproszczonej. Ten sposób rozliczania nie wiąże się z obowiązkiem prowadzenia ksiąg rachunkowych, przez co wielu przedsiębiorców decyduje się na samodzielną obsługę księgową. Księgowość uproszczona dotyczy wyboru jednej z trzech form rozliczania. Firmy mogą prowadzić ewidencję zrealizowanych operacji finansowych na podstawie księgi Przychodów i Rozchodów, karty podatkowej lub ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.